En önemli mesleklerden olan hekimlik mesleğini yerine getiren kişiler; insanların sağlık durumlarını koruyabilmeleri için önlem alırlar ve onlara önerilerde bulunurlar. Gerektiğinde ise tıbbi veya cerrahi müdahalede bulunarak hastaların hayatlarını sağlıklı bir şekilde devam ettirebilmelerinde başrol oynarlar. Ama ne yazık ki, sağlığımızda başrol oynayan bu mesleği icra eden kişiler birçok şey gibi hak ettiği değeri, önemi göremiyor. Bir insanın doğru bir hayat yaşaması için iyi öğretmenlere, sağlıklı bir yaşam sürdürebilmesi için hekimlere ihtiyacı vardır. Hekimler kolay yetişmiyor ve herkes iyi bir hekim olamıyor. Gelenin gideni aratmaması için mevcut hekimlerimize gereken değerin ve önemin verilmesi gerekir. Hekim olma serüveni ayrı bir zorlukken hekimlik görevini icra etmek apayrı bir zorluk. Bugün hekimlikle ilgili iki yazı okudum biri hekim olmaya karar vermiş olan birinin hangi aşamalardan ve zorluklardan geçtiğine dair, biri de bir süredir görevini icra eden yaşadıklarını ve şahit olduklarını anlatan bir hekimimizin yazısı. Görevi sırasında yaşadıklarını okuyunca onları anlamamak mümkün değil. Gecesi gündüzü olmadan her ana her şeye en iyi şekilde yetişmeye hizmet vermeye çalışan bir Kadın Doğum Uzmanı görev yaptığı bölgenin getirdiği zorlu şartlar yetmezmiş gibi insanların memnuniyetsizliği, bilinçsizliği üzerine emeklerinin karşılığını alamaması üzerine tek yolu istifaya çıkmış ve severek yaptığı mesleğinden istifa etmek zorunda kalmış. Ve yaşadıklarını azda olsa unutabilmek için bir süre çalışmaya ara verme kararı almış. Mesleğini severek yapan hekimlerimiz kaybediyoruz. Dışardan bakınca güllük gülistanlık görünen hayatları göründüğü gibi olmadığını anlamak zor değil. Hoş öyle olanlarda varsa o noktaya bizim sayemizde gelmediler, kendi emekleri ve çabalarıyla oldu. Emeklerinin karşılığını almaları en büyük hakları.
Her şeyin başı sağlıksa, her şeyden önce hekimlerimiz. Onlar yaşadığımız her olumsuz durumda fedakarlık yapan, (pandemi dönemi) ailesinden çok hastalarla vakit geçiren (uzunca nöbetleri) en güzel yıllarını hekim olma ve millete hizmet etmek için harcayan ülkemizin en kıymetli kişileri. Hekimlerimizin parmak uçlarında can var. Fakat onların canları ağızlarında. İnsanların bilinçsizliği, sinir krizleri, bencillikleri yüzünden şiddete maruz kalan, tehdit edilen, zor şartlar altında görev yapan nice hekimimiz var. Neden onlara sahip çıkmayalım, neden kendi ülkesine kendi milletine hizmet etmek yerine başka ülkenin milletine hizmet etsin? Bir ülkenin gelişmişliği o ülkede bulunan aydınlara bağlı değil mi? Ülkemizi gelişmiş bir ülke haline getirmek yerine neden yerinde sayan ya da geriye giden bir ülke haline getirelim? Hekimlerimize sahip çıkalım onlara gereken değeri verelim. Ülkelerinde görevlerine devam etmeleri için can güvenliklerinin sağlanması ve çalışma şartlarının iyileştirilmesi, emeklerinin karşılığını almaları için bir şeyler yapılmasını istiyoruz.
Hekimlerimizin Yanındayız!