17 Ağustos 1999 Marmara depremi saat 03:02 afeti büyüklüğü düşünülünce karşımıza çıkan durum 45 saniyeden ibaret.
Başladı ve bitti.
Sesizliği anlatan tek söz" sesimi duyan var mı?"
Tek umut cümlesi...
Marmara Gölcük felaketinin üzerinden 24 yıl geçse de acılar her zaman taze...
Acı düştüğü yeri yakıyor!
Öyle olmadı acı insanlığı yaktı.
Hayatını kaybeden, engelli yaşamak durumunda kalan, ruhsal çöküntü atlatamayan bir toplum geride kalan.
Hala ders çıkaramadığımız için yakın tarihimizin en büyük doğal afetlerini art arda Bingöl, Van, Elazığ, İzmir ile yaşadık.
Ve 24 yıl aradan sonra bir kez daha maruz kaldık.
6 Şubat 2023 saat 04:17.
47 saniye.
Bu defa depremin vurduğu 11 il, Merkez üstü Kahramanmaraş.
Maalesef ülkemiz deprem üstü bir ülke bu durumu bilip de önlem almamak, her yıl dönümlerinde temenni ve baş sağlığı mesajında bulunmak çok acı.
Tek bir yetkili ya da yetki sahibi de çaresiz vatandaşın depreme dayanıklı konutlara geçmesi için elini taşın altına koymuyor.
Oysa ülkenin insanlığı ve yardımseverliği dilden dile dolaşmakta!
Acı düştüğü yeri yakıyor.
21. yüzyılda bilimin ve teknolojinin bu denli yüksek olduğu her gün verdiğimiz açıklamalarından anlaşılıyor ki aslında bir arpa boyu yol almamışız.
Acı her zaman taze ve diri.
Afetlerin sadece doğa olayları nedeniyle olması gerekiyor.
Doğaya inat yapılan yapılar, kurulan yaşam alanları olmazsa ancak başarılı oluruz.
Depremler, seller, yangınlar, şimşekler hep oldu hep olacak önemli olan bilimin ışığında olmak.