Bugünlerde herkes Diyarbakır'daki sosyal deneyi konuşuyor. Anadolu insanı her yerde aynıdır. Temizdir. Dürüsttür. Merhametlidir. Yardım severdir.
Çocuklar, gerçekten insanlığa ders verdi..
Kentleşme Anadolu insanının duygularını kullandı. Ve belirli süre sonra bizler duyarsızlaşma meydana geldi..
Bu kentte görüyoruz hastane önünde ilacımı alamadım diyerek, yanında çocuğuyla para toplayıp daha sonra toplanan para ile ilaç almayıp gününü gün eden insanlar da var...
Durakta otobüs beklerken karşınıza çıkar illa ki; 'Yolda kaldık 5 lira verir misiniz?' Yolda kalana yardım etmek bizim kültürümüzde en büyük sorumluluktur. Cebinde 10 lira varsa 5 lirasını verirsin.. Ertesi gün bir bakmış aynı çocuk orada aynı şekilde para istiyor.
Kent merkezinde görmüşünüzdür. Çöp konteynırlarının yanında bir genç, bir yaşlı çocuk ekmek yiyor. Vicdanınız kabul etmiyor, hemen para veriyorsunuz.
Vicdan merhametli olan insanlar şehirde çok kandırıldı. Kandırıla kandırıla duyarsızlaştı. Bir gün çarşıdan geliyordum. Yaşlı, engelli biri otobüse bindi herkes seferber oldu. Gencin biri elinden tutup oturacağı yere kadar eşlik etti. Bir ablamız ücretini ödedi. Şoför bey dedi ki; 'Bu adam buradaki herkesten zengin.' Söz sizde...