Şu an dijital dünyanın tam merkezindeyken hiç durup bunun öncesini düşündüğünüz oluyor mu? Mesela internetin, sosyal medyanın olmadığı bir dönemi hayal edebiliyor musunuz veya elektriğin hiç olmadığını düşünün. Peki dışarıda telefonunuzun şarjı bitince neler hissediyorsunuz diye sorsam?

Gözünü internet ile açan bireyler ve doğduktan yıllar sonra televizyon ile tanışan bireylerin bir arada yaşadığı bir çağdayız. Küçüklüğümü hatırlıyorum da kardeşlerimle sabah okul, akşam biraz televizyon, hafta sonu da bahçe işleri yapardık. Bu sırada değişik oyunlar oynar, hayvanlarla uğraşırdık. En çok aklımda kalan yazın dışarıda uyur, sabah kuş cıvıltılarıyla gözlerimi açardım. Geçen gün bunu çok özlediğimi hatırladım ve Youtube’dan kuş cıvıltılarını açıp dinledim. İşte bunların olmadığı bu çağ dijital çağ oluyor. Arkadaşlarımızla konuşmak, görüşmek yerine attıkları storylerden onlardan haber alabiliyoruz. Her şeyi fotoğraflıyoruz, paylaşıyoruz. Sevdiğimiz veya sevmediğimiz herkesi tek tuşla gözetleyebiliyoruz. Dijital dünya, insanı elinde basit bir taşınabilir cihazla kuşatıyor.

Dijital çağda her şey o kadar hızlı ilerliyor ki yetişmek artık zorlaşmaya başladı. Ve sanki, dünya yenilik için susuzluk çekiyor gibi. İnternetin hayatımıza girmesinden bu yana her şey çok değişti. Sosyal medyadan tanışıp birbirine aşık olup evlenen arkadaşlarım da var sosyal medya yüzünden yuvası dağılanlar da var. Dijitalleşmenin bize getirdiklerinin ne kadarı iyi ne kadarı kötü onu tam bilemeyiz. İnternet olmadan büyüyen insanların şu an çocukları için endişelendiğini görüyorum ama evin her yerine işlerini kolaylaştıracak robotlar yerleştirdiklerini de görebiliyorum. Hem geçmişi özlüyoruz hem de şu an ki halimizden çok memnunuz.

Dünya durmadan dijitalleşiyor ve biz de yetişmeye çalışıyoruz. Yetişemezsek her şey kötüye gidecekmiş gibi düşünüyoruz.