Gerçekliğimiz yok oldu

Sosyal medyada gördüklerimiz, karşılaştığımız bir kişi gerçek hayatta da aynı kişi mi?

Gerçeklikten uzak, filtrelenmiş, anlık, fakat sanki hayat öyle rengarenk ve abartılı bir yaşanmış gibi karşı karşıya kalıyoruz.

Bu durum toplumda olduğundan farklı yaşamlar varmış gibi göstermekte. İnsan tüm bu abartı karşısında dolandırılmış gibi hissediyor.

Bu oldukça derin bir konu.

Sosyal medyada yaşananlar bir ilüzyon.

Yani orada bir şey gösteriyorsunuz gösterdiğiniz şeyler aslında algı yaratmak...

Kötü ya da günlük düzenli yaşadığınız hayatlar değil de daha gösterişli.

Alınan beğeniler insan piskolojisine insan tabiatına aykırı gibi gözükse de beğeni ve duygusuna esir düşüyor insan.

Bir zaman sonra yaptıkların esiri olarak feodal yapıya ters düşerek toplumun değer yargılarına aykırı bir hal alıyor.

Sanal dünyada açıktan algı yaratıyor bir zaman sonra bu durumdan beslenen insanlar bu hayattan ne istediğini bilmeden şöhret mi, servet mi, mutsuzluk mu, kendini beğenme mi bilmeden yaşıyor?

Özenti ve taklitler sinsilesi haline gelmekte.

Peki bu durum ruhsal açıdan sağlıklı bir kişiyi olduğu haliyle beğeniye odaklı kültürel normları böyle bir yere getirdi.

Dünyada kontrol altına alınmadığında düşünemeyen bir zombi gençliği geleceği göz kırpmakta.

Mesela birkaç seneye kadar bu durum bu derece korkutucu değildi.

Hatta çocukların eline telefon tablet verilerek sosyalleşmesi istenirken bugün bu durum tedbir alınması gereken bir durum halini aldı.

Her şey çok hızlı bir şekilde tüketiliyor.

Belki de bir kuşak yok oluyor, aradaki fark açılıyor.

Annenle, annesi arasındaki sosyolojik olaylar ve kültürel doku yakın seyrediyordu, siyah beyaz ekranda bir dünyada en fazla renkli ekrana geçilmiştir.

Oysa şimdi çocuğunla arandaki fark kapanmayacak kadar yükseğe çıktı.

Yeni dünya düzenine hızlı adapte olmak durumunda kaldık.

Uyum sağlamak ve çalışmalarımızı bu noktalara yönelerek ve bilimin ışığında değişmeye çalışırsak adaptasyon içinde olarak sosyal medyadan uzak kalmayarak tüm bu kontrolsüz paylaşımlara rağmen motivasyonu elden bırakmamalıyız...