Doğumdan ölüme kadar ki yaşam serüvenimizin büyük bir çoğunluğu hep bir telaş! Yaşam, yaşanılması gerektiği gibi yaşanmıyor. Hep bir şeylere itiş hep bir dayatma hep bir zorlama... Psikolojik bir savaşın içindeyiz. Yapmak istemediğimiz şeyleri sırf yapılması gerektiği için yapma mücadelesindeyiz. Oysa hayat çok hızlı bir şekilde akıp gidiyor. Bu akışla birlikte nice güzellikler kaybediyoruz. Geçen her an sevdiklerimizi kaybedeceğimiz günü yakınlaştırıyorken biz ümitsizce gelecek için çalışıyoruz ve çalışırken bir sürü şey kaybediyoruz, kaybettiklerimiz kazandıklarımıza değecek mi acaba? Ya da kazanacak mıyız?

Ümitsiz gençlikten alıntılar;

"Geçen sene çözdüğüm denemelerle şimdi soba yakıyorum, büyük ihtimalle bu sene çözdüklerimle de seneye yakarım, niye okumaya devam ediyorsun mutlu son yok..."

"Biz KPSS paragraflarında özlü sözler, içli diziler gördükten sonra sorudan uzaklaşıp vakit kaybetmiş insanlarız. Kimse duygusallığımızı sorgulamasın..."

"Bir anda gelen; 'Allah'ım bu sene de atanamazsam ne yaparım ben?' bunalımı..."

"Az önce istediğim kitapların fiyatını görüp alamadım, bu hüzün bana işsizliğim boyunca fazlasıyla yeter... Bunun üzerine eve gidip son bir ayda yüzde 300 zam gelen kahvemden gıdım gıdım yudumlayayım. Eve gidene kadar fakir, evde zenginim... Atanamayan öğretmenler dışarı çıkmasın"

"Ben atanmak için 2 üniversite bitirdim KPSS ye hazırlandım, olmazsa üniversite hastanesine girmek için gidip askerliğimi yaptım. Sizin gibi atanmayı bende çok istedim çabaladım. Şu an öz babamın cenazesini memleketime getiriyorum her şeyin boş olduğunu atama beklerken anladım."

"Ailemde sanıyor ki sadece ben atanmakla KPSS ile kafayı bozmuşum. Ülkenin geneli böyle sevgili ailem... Sağlıklı tek bir genç bile yok. Hey yavrum hey..."

"Şu yaşıma kadar yatırım yaptığım tek banka KPSS soru bankası."

Bu alıntılara bakınca pek sağlıklı bir nesil yetişmediği kesin. Çok şey kaybediyoruz. En çok da yaşama sevincimizi en güzel yıllarımızı ve sevdiklerimizle geçiremediğimiz anları. Bir de bu ümitsizliğin maddi boyutu var, insanı iyice bunaltan. Maddi imkanları olmayan birçok insan var. Yaşanan artışlarla her şey onlar için çok daha zorlaştı. Kitaplara yaklaşılmıyor alıp inceleyip fiyatı gördükten sonra yerine koyuyoruz. Bir geliri olmayan yaşını almış bir sürü KPSS çalışanının hala ailelerine muhtaç olması, hem KPSS çalışıp hem de bir işte çalışanların olması, KPSS çalışma ortamının uygun olmaması daha nicesi... Her şeyde bir ümitsizlik. Bütün bu ümitsizlikle çalışmaya devam.

Sağlıklı bir nesil için daha güzel bir sistem diliyorum.